Алма бөртеге язмалары

Желтые листья — слезы деревьев,
Плач по невозвратной их красоте,
Как листья, перед моими глазами
Они все мелькали — не те и не те.
Потом же был ты, такой непохожий,
Янтарная искра на сером песке.
Не знаю сама, как это случилось,
Ты — лишь один, остальные — не те.

О лживое творение природы,
У твоего лукавства нет границ,
Какую бездну фальши и коварства
Скрываешь ты под веером ресниц.
Изменчивая, вкрадчивая нежность,
Холодная зеленая вода,
И первый запах самых первых листьев,
И настороженная тишина.
Туман — твой спутник, сумерки — обитель,
А сам ты как тяжелый сон.
Идешь по улице, идешь и улыбаешься,
Ты — человек-хамелеон.

Төшемме бу, әллә өнемме?
Бүген дөньядагы соңгы көнемме?
Керфек очларыма кунган ак күбәләк
Үлем фәрештәсе түгелме?

15 октябрь көнне Казанда Хәтер көне узды. 15 ел буе бер үк кешеләр бер үк сүзләрне кабатлыйлар. Айдар Хәлим яки Фәүзия Бәйрәмованың чыгышлары шул ук пафос белән сугарылган, олы абый-апалар арасында шул ук берничә бөртек яшьләр.

Чыгыш ясаучыларның ялкынлы чыгышлары инде күптән йөрәкне җилкетми.

Бер үк әйберне йөз кат ишеткәч, тәэсире кимеп, нульгә калган.

Сөембикәне кызганып, һәлак булган Казан кешеләрен жәлләп елаган чакларым күптән балачакта калды.

Ә хәзер…

Хәзер бары тик ачы сарказм һәм ирония хисе генә калды.

Чөнки «Fuck Russia» дигән язулы НАТО каскасы кигән милли активистларга җитди карап булмый. Чөнки йодрык чөеп, «Азатлык!» дип кычкыру — безне киләчәккә илтмәс. Чөнки чәйнәлгән баналь нотыклар эчне пошыра.

Җитәр. Күп еладык. Хәзер көлергә генә кала — үз-үзебездән, үз ахмаклыгыбыздан каһкәһәле, ачы итеп көлергә генә калды.

Русия халкын “караңгы чырайлы”, “сирәк елмаялар” дип тәнкыйтлиләр. Чынлап та, Мәскәүме ул, Казанмы, башка шәһәрме – авыз турсайтып йөрибез. Гел шат кыяфәт белән йөреп өйрәнмәгән без.

Елына 9 ай болытлы, яңгырлы һава торышы, я кар, я яңгыр, я боз. Иртә караңгы төшә, иртән чыгып китәсең – тирә ягын кап-кара, эштән кайтасың – кап-кара. Ачуым килмәгәе, шатланырсың монда! Кешенең халәте бит кояш яктыртканнан да тора.

Көчәнеп елмаюга караганда, ихлас усал чырай якынрак миңа бүген. Сезнең фикерегез ничек?

Без — җиңүче балалары. Әллә каян килгән бу уй башымда әйләнә дә әйләнә. Каян килеп чыкканын да хәтерләмим. Хм. Җиңүче. Ник җиңүче? Бәлки киресенчә, җиңелүче балаларыдыр? Бар булганын югалтып, дәүләтсез, телсез калганнармы җиңүче? Дәүләттән дә кадерлерәк горурлыкны да җуеп, килеп терәлгәннәрме җиңүче? Ә, искә төште. Ник җиңүче балалары икәнен аңлатыйм әле сезгә.

Минем дәү әтиләр 11 бала үскәннәр. 12 нчесе — асрамага алган бала да булган. Шул 11 туганның бары икесе генә гаилә корып бала үстергән (дәү әтием һәм бер апасы). Шул 11 туганның 1се (!!) генә онык үстерде. Дәү әти апасының кызлары бар, тик аларның үз балалары юк, кызганычка каршы. Уйлап кына карагыз, 11 баладан бары берсе генә нәселне дәвам иткән. Моны аңлагач, мин озакка уйга калдым. Нихәтле тормыш җебе, нәсел җебе өзелгән. 10 туганның күбесе балачагында гүр иясе булган. Авыл, табиб юк, чирләр кырган аларны. Берсе, 19 яшьлек егет, үпкәсе ялкынсынып үлгән, тагын бер кыз да шактый олыгайгач дөньядан киткән. Бер абый сугышта ятып калган. Бу җир йөзеннән югалган туганнарымны искә төшергәндә, әллә нишлим. Тормыш тоташ бер зиарат сыман, тоташ мәет сыман булып күренә башлый. Бу бит бер безнең гаиләдә генә түгел, илендә шулай халык кырылган.

Инде шул мең үлемнән Аллаһ ярдәме белән исән калган әби-бабайларыбыз…Алар барысын да күргән.Ачлык, хәерчелек, сугыш, бетмәс чир, хәвеф-хәтәр, бәла-казалар… Шунда да исән калып яшәүләрен дәвам иткәннәр. Нәсел чылбырын өәргә ирек бирмәгәннәр. Кем соң алар, җиңүче булмаса?

Без — җиңүче нәселеннән. Без, барыбыз да. Без җиңүче балалары.

Әби-бабайлар калдырган тормыш җебен дәвам итик. Намус белән, горур булып яшик.